Ellefti var Gáttaþefur -aldrei fékk sá kvef, og hafði þó svo hlálegt og heljarstórt nef.
Hann ilm af laufabrauði upp á heiðar fann, og léttur, eins og reykur, á lyktina rann.
(Jólasveinavísa / Jóhannes úr Kötlum)